Kersttradities

Na onze emigratie naar Zweden, beginnen we de winter in te rollen, en daarbij leren we ook steeds 

meer over de zweedse tradities rondom de kerst.

Het belangrijkste met de kerst is het samenzijn met familie of vrienden.

De eerste tekenen van kerst zagen we al eind november. Veel huizen werden toen al versierd met 

lampjes. Vanaf de 1e advent toveren veel zweden hun huis om in kerstsfeer. Voor bijna alle ramen 

staan de typische trappetjes van adventskaarsen. Ook hangen er veel kerststerren voor de ramen. 

Nieuw voor mij waren de kerstgordijnen. Veel huizen hangen in december, meestal rode 

kerstgordijnen op. Voor ons als nederlanders hebben we daar toch andere associaties bij, dus die 

laten vooralsnog maar achterwege.

Omdat kerst een echt familiefeest is, wordt er ieder jaar een familieserie uitgezonden. ”De 

Kerstkalender”. Dit is er vanaf de eerste advent tot kerstavond iedere ochtend om 07.15 uur te zien, 

en duurt 15 minuten. Uiteraard wordt ’savonds de herhaling uitgezonden.

Tussendoor wordt er ook nog Santa Lucia gevierd. Een feest (afkomstig uit Sicilie) waarbij het donker 

wordt verdreven door het licht. Meisjes in witte jurken met een kaarsenkrans op het hoofd zingen in 

o.a. kerken en verzorgingshuizen het prachtige ’Santa Lucia’. Helaas zal dat dit jaar niet zo zijn 

vanwege de coronamaatregelen. Op school hebben we nog even digitaal  naar een Sanktia Lucia viering gekeken 

Kerstavond is de belangrijkste dag rondom kerst. Dan komt familie samen om kerst te vieren. 

Uiteraard met veel eten en drinken en kadootjes.

Traditioneel eten de zweden sill (haring), lax(zalm), maar ook vlees en allerlei andere lekkernijen. Als 

toetje wordt er rijstepap gegeten. Ze drinken Glögg (gluhwijn), Snapps en julmust. Julmust is een 

soort cola met worteldrank en is op elke hoek van de straat te koop.

Op 24 december om 15.00 uur wordt er ieder jaar ’Kalle Anka's Jul' uitgezonden. Kalle Anke is Donald 

Duck. Bijna ieder jaar hetzelfde, maar toch wordt er trouw samen met de familie gekeken. 

1e kerstdag hebben veel zweden het wel weer gehad met de kerst, worden de restjes opgegeten en 

gaan ze massaal naar buiten de natuur in.

2e kerstdag is alweer een normale dag. De winkels zijn open en beginnen met de grote uitverkoop. 

Voor ons is kerst ook belangrijk om samen te zijn. Maar dan met z'n twee. Natuurlijk skypen we dan 

nog wel met het thuisfront en wellicht drinken we online samen een kerstborrel. Wel anders dan dat 

we gewend zijn, maar ook in Nederland is de kerst dit jaar anders dan andere jaren. Geen grote 

bijeenkomsten , maar kerst vieren in kleine kring. Mischien nog wel meer waardevol dan andere 

jaren. Wie zal het zeggen.

Vanuit Zweden wensen we iedereen ’God jul och gott nytt år’ (Fijne feestdagen en een goed 

nieuwjaar)

Ongewone dingen worden gewoon.

Zo langzamerhand worden ongewone Zweedse dingen gewoon.

Neem bijvoorbeeld pakket bezorging. Dit gaat toch wat minder vlot dan in Nederland. Bezorging kan vaak alleen goedkoop ( niet gratis), als je  het laat bezorgen bij de dichtsbijzijnde supermarkt. Voor ons 10 minuten met de auto.  Veel duurder is thuisbezorgen en dan heb je de keus uit 2 dagen de week en dan vaak alleen sochtends of alleen smiddags. Nu is het in Nederland ook wel een beetje overdreven dat je dezelfde dag je pakket kunt laten bezorgen en dan ook nog de tijd kunt kiezen. Ik merk dat we ons prima kunnen redden met deze manier van bezorgen, als je het maar weet. 

Dan kaartjes of pakketjes uit Nederland. Soms duurt dat slechts 5 dagen ( bedankt nog Jan en Ina), maar soms is een kaartje 3 weken onderweg. (Maar niet minder leuk hoor, Karin). 

Verder wennen we aan de kleinere keuze aan groentes. Maar met wortels, witte kool of bijvoorbeeld bietjes kun je toch nog veel verschillende soorten gerechten maken. Je wordt er wel creatief van.

Dan het brood. Minder lekker, duur en snel droog. Gelukkig hebben ze een tosti ijzer uitgevonden en is verse broodjes bakken een leuke bezigheid.

Ook is het de normaalste zaak om 1x per 2 weken de pomp van het bronwater te spoelen. Geen waterleiding maatschappij die dat voor je doet als je een eigen waterbron hebt en dus zelfvoorzienend.

Ook afvalscheiden gaat bijna automatisch. In mijn keukenla heb ik 6 bakken om afval te scheiden. Dan heb ik de kranten, de batterijen en de gloeilampen nog niet meegeteld. Gaat prima en het voelt goed om een steentje bij te kunnen dragen.

Ook is het normaal geworden dat we niet hoeven om te kijken naar de verwarming. Een kachel hebben we niet(in Nederland wel), dus geen hout hakken, kachel vullen en schoorsteenvegen. We verwarmen het huis met aardwarmte, een heerlijke temperatuur, dag en nacht.

Ook contactloos betalen is hier bijna een must. Zelfs de verkoper op een rommelmarkt of de eieren bij de boer geven de voorkeur aan het betalen met je telefoon. Heel handig, maar als je geen persoonsnummer hebt, kan dat niet, heel lastig. ( of niet, Jan Willem?)

Er zijn ook nog veel dingen waar ik niet goed aan kan wennen. Het gevaar op de weg van wild. Het blijft steeds heel goed opletten. Laatst stonden er 2 elanden voor mijn auto, keek een vos mij nieuwsgierig aan vanuit de berm en vanmiddag lag er een dood wild zwijn in de berm. Gelukkig nog geen aanrijding, maar het blijft echt opletten.

Ook wen ik (gelukkig) nog steeds niet aan de prachtige natuur met de vele verstopte meren. Gisteren stuitten we nog op een prachtig meer op 8 km van ons huis. Ik blijf me verwonderen en verbazen over de ongereptheid hier.

Er zijn vast nog meer dingen die me nu niet te binnen schieten, maar die bewaar ik dan voor later.

Verder is Zweden best een normaal land. ( En vooral mooi).

Aan het werk

Het 'normale ' leven begint weer. Op dit moment zit ik in de keuken van mijn baas, waarvoor ik werk als persoonlijk assistent. Zij is aan het werk op haar kamer en ik heb even tijd om een blog te schrijven. Best raar. Dit kon ik toch een half jaar geleden niet bedenken. Vandaag voelt het zelfs als een drukke dag. Vanochtend naar school, vanmiddag huiswerk maken en om vier uur begon mijn dienst hier. Straks om 21.00 uur rijd ik weer naar huis. In het donker, dus oppassen voor wild en de laatste 5 km opletten geblazen met de 28 bochten in de weg. Sinds een week zijn er langs de weg  overal stokken geplaatst voor de sneeuw en de sneeuwschuivers. Hoewel hier niet noemenswaardig veel sneeuw valt zijn die reflecterende stokken ook zeer handig voor oriëntatie in het donker. Gelukkig is het nog steeds goed weer. Vannacht was de eerste nachtvorst en ik vrees vannacht ook. Regen is er vandaag niet gevallen. De luchten waren wel dreigend vandaag. Prachtige luchten zie je hier overigens. Van een prachtige zonsondergang tot dreigende regenwolken en regenbogen. Regen is er weinig gevallen in het half jaar dat we hier nu wonen, maar wat niet is, kan nog komen. Vandaag was het zelfs zo lekker, dat we buiten in het zonnetje nog een kop koffie hebben gedronken. De natuur in de herfst is prachtig! De bomen kleuren nu zo mooi. Heerlijk om nu in het bos te wandelen. Maar lang genoeg gezeten, nu weer aan het werk, want de poezen hebben honger.

Een half jaar in Zweden

Wat gaat de tijd hard. Vandaag precies een half jaar geleden, op 1 april 2020 reden we 's ochtends met de auto vol spullen vanaf de ferry naar ons huurhuis in Mörlunda.

Toen begon het aanvragen van het persoonsnummer, bankrekening openen, de auto op kenteken zetten, veel huizen bekijken, de zomerjob van René en de start van de zweedse les. 

Nu een half jaar verder zitten we in ons droomhuis in Bergdala. Het was een pittige verhuizing, ondanks de hulp van 2 fantastische nederlandse  mannen die we hier hebben leren kennen. Ik voel me nog geen Zweed, maar begin me wel thuis te voelen in Zweden. Ik begin de mensen te begrijpen, de taal te verstaan en merk dat ik zonder erbij na te denken de handleiding in het zweeds aan het lezen ben  van ons autootje, die we eergisteren hebben gekocht.

Ook hebben we al kennis gemaakt met een aantal buren. Dat de Zweden teruggetrokken mensen zouden zijn, gaat niet op voor deze mensen. Het plan was om een briefje door de brievenbussen te doen, waar we ons voorstellen, en op een later moment zouden we dan stroopwafels rondbrengen bij de buren. Maar door het prachtige weer, troffen we al aardig wat buren buiten en konden we de briefjes direct overhandigen en een praatje maken. Niks gesloten en teruggetrokken, maar fijne mensen. De eerste stroopwafels zijn dan ook al uitgedeeld. Het zijn aardige mensen allemaal. Ik geloof dat we het daarmee wel treffen. Dat komt wel goed.

Vandaag werden we verrast door een prachtige natuur, op slechts een kilometer achter ons huis. Een collega van René en zijn vrouw waren hier op bezoek, en wilden nog een stukje wandelen, een mooie gelegenheid om het meertje te ontdekken dat ergens achter  ons huis moest liggen. We kwamen  uit bij een prachtig meer met een bankje, een  vuurplaats en hoewel het al bijna donker was, een prachtig uitzicht over het water. 

Ook in onze tuin is de natuur dichtbij.Op de vetbollen komen niet alleen de koolmezen af, maar  ook de boomklever en de specht genieten van deze heerlijke traktatie. Helaas heeft een boomklever de vlucht niet overleeft, hij is tegen de serre geknald en lag levenloos op z'n ruggetje.

Na precies een half jaar zonder werk, begin ik dan morgen bij mijn nieuwe baas als persoonlijk assistent. Ik ben benieuwd. Ook wel spannend, maar ik heb er vooral veel zin in.

Ook pakken we volgende week de zweedse les weer op. Iedere ochtend 3 uur naar school. Dat geeft weer ritme aan de dagen en hopelijk kan ik na nog een half jaar schrijven dat de zweedse taal een vanzelfsprekendheid is geworden. We zullen het zien.....

Arretje Nof en Radiokaka

Vrijdag is onze laatste schooldag in Hultsfred. Na de verhuizing gaan we in Lessebo verder met school.

Als afscheid heb ik vandaag oerhollandse, Achterhoekse arretjescake gemaakt. Leuk, omdat ze dat hier natuurlijk niet kennen. Nu wilde ik even opzoeken waar de naam vandaan kwam, zodat we er vrijdag een mooi verhaal bij kunnen vertellen. Dus ik heb Wikipedia maar even geraadpleegd. Ten eerste vertaalt Google direct naar het Zweeds, en zie ik dat hij arretjescake wijzigt in Radiokaka, met een plaatje van een soortgelijke cake erbij. Huh? Kennen ze dit? Nog even verder speuren en dan lees ik dat deze cake bijna dezelfde ingrediënten heeft als de Nederlandse. Het verschil zit hem in de cacao. Hier gebruiken ze chocola. En die naam, waar komt die vandaan? De vertaling van radio spreekt voor zich. En kaka betekent koekje. Dus een radiokoekje. Gebaseerd op de voorkant van een oude radio, met de horizontale streepjes aan de voorkant.

Maar toen wist ik nog steeds niet waar de Nederlandse naam vandaan komt, maar al snel vond ik de verklaring.

Het recept is bedacht door NOF. Een oliefabriek uit Delft, die olie maakte uit noten. Later heette de fabriek Calve. Als reclame voor NOF, hebben ze in 1929 een stripfiguur bedacht, die heette Arretje Nof. Een Alladin-achtig persoon die uit Bagdad kwam en al reizende ook Nederland aandeed. Arretje komt waarschijnlijk van Arachide, de noot waar de olie uit geperst wordt. De achternaam komt  van het handelsmerk NOF. Ter promotie van de producten bracht NOF een receptenboekje uit, en recept 100 was Arretjescake.  

Dus geen Achterhoekse originele cake,  maar gewoon een bekende zweedse Radiokaka, maar wel met de oorsprong in Delft. 

En nu nog nadenken hoe ik dit vrijdag in het Zweeds ga toelichten.

Elanden, school em werk..

Dichtbij ons huis is een elandenpark. Het bordje hadden we al vaak gezien, maar we waren er nog niet geweest. Zondag moest het dan maar gebeuren. Hoewel mijn verwachtingen niet hoog waren, had ik toch wel zin om een eland eens van heel dichtbij te zien. Nou, dat kon. 14 stuks leven er in het park. Tijdens de voedertijden ( berkentakken en aardappelen) kwamen ze zo dichtbij, dat je ze kon aanraken. Vreemde beesten, hoor. Groot, stevig, maar met hele lange dunne poten en een rare snuit. Lelijke dieren zijn het eigenlijk. Hoewel de mannetjes dan wel weer een indruk achterlaten met hun enorme geweien. Het was de moeite waard, maar toch, onverwachts een eland voorbij zien komen in de natuur, maakt toch de meeste indruk.

En na het elandengebeuren is het dan tijd voor serieuzere zaken. Zweeds leren! Woensdag zijn we voor het eerst hier naar school geweest. Dit is een introductieweek, waarna voor iedereen individueel het nivo wordt bepaald. Veel opdrachtjes, maar ook veel uitleg. In onze klas zitten leerlingen uit diverse landen. Polen, Duitsland, Kurdistan (Iran) en uit Eritrea. We zitten met 8 leerlingen in deze klas. Na deze week word je in een klas geplaatst, passend bij je nivo, deze groepen zijn groter. Thomas, onze zeer komische  leraar praat alleen zweeds, heel soms een woordje engels, als hij het niet in het zweeds kan uitleggen. Ik moet zeggen dat we alles kunnen volgen op soms een paar woordjes na. Dit komt vooral omdat Thomas op indrukwekkende wijze zijn handen, voeten, objecten en zijn mimiek en lichaam gebruikt om dingen uit te leggen.Als  hij het 'meervoud' uitlegt, dan sleept hij 2 stoelen naar voren en wijst ernaar en zegt "två röda stolar'. Lachwekkend maar effectief! Onderling in de pauze praten we ook (meestal) zweeds met elkaar en dat gaat best goed. We zullen na deze week zien  hoe het verder gaat. Ook kunnen we niet op deze school blijven, dus moeten ons ook inschrijven op de school in onze toekomstige gemeente Lessebo. 

15 september krijgen we de sleutel. We kijken er iedere dag naar uit. De dagen kunnen niet snel genoeg gaan. Dan hebben we echt een eigen plekje! De 2 weken daarna gebruiken we om te verhuizen en dan begin ik per 1 oktober in mijn nieuwe baan. Ik ga werken als personligt assistent in Linneryd. 20 minuten rijden van ons nieuwe huis. Ik ondersteun hierbij een hulpbehoevende vrouw bij de dingen die ze niet zelf kan. Bv. wassen, aankleden, koffie zetten, schoonmaken, meerijden naar de stad, enz.. in principe voor 20 tot 28 uur, maar dat weet ik nog niet precies.  Eind september loop ik eerst 2 dagdelen mee. Een geluk voor mij, maar ook tefelijkertijd een nadeel is, dat ze vlaams spreekt. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik bij haar mag werken, maar minder ideaal om het zweeds te  leren. We hebben wel afgesproken om zoceel mogelijk zweeds te praten. 

Heb veel zin om te beginnen. 

Dan kunnen we rustig aan ook de kamers voor onze BenB inrichten, en dan maar zien hoe de dingen te combineren zijn. Ook afhankelijk welk werk René gaat doen en hoeveel uur. 

In maart was het spannend of we door de corona wel konden vertrekken. Nu is het opnieuw de vraag of we voor de verhuizing nog naar Nederland kunnen. Spannend is het nu niet. We hebben (nog) geen heimwee. Dus als het pas later in het jaar kan, is dat ook prima. We zien wel...

Lekkers uit de natuur.

Nooit gedacht dat ik het meest irritante onkruid dat ik ken, nog eens met andere ogen zou bekijken. Zevenblad. Zodra je dat in je tuin hebt, kom je er haast niet meer vanaf. In onze tuin in Mörlunda staat het er vol mee. Ook in de bermen staat het vol, en wat ik niet wist, want zover liet ik het in mijn tuin nooit komen, hij bloeit prachtig mooi met witte bloemen. Nu hoorde ik dat je zevenblad ook kunt eten. Ik was wel een beetje sceptisch, maar heb toch een recepje opgezocht voor pesto. En het is lekker! Toen had ik de smaak te pakken en heb ook pesto grmaakt van een ander irritant stekelig onkruid, de brandnetel. En ook weer verbazingwekkend lekker!

Nu hoef je voor deze 2 onkruiden niet echt in Zweden te wonen. Gelukkig is er nog meer. Bossen vol blåbär! Ofwel de blauwe bosbes. In het bos naast ons huis is genoeg. Wel een heel karwei om te plukken, ze hangen niet echt in trosjes en ook nogeens heel laag bij de grond, maar ongelofelijk veel en heel lekker. De eerste blåbärkaka (bosbessencake) is al gemaakt, al veel smoothies gedronken met bosbessen en het bakje in de vriezer begint zich ook al aardig te vullen. Lekker en gezond!

Maar we zijn er nog niet. Ik had ze nog nooit geproefd, maar er groeien hier bosaardbeitjes. Ongelofelijk zoet! Het smaakt naar die gesuikerde aardbeiensnoepjes van Haribo. Ze noemen het hier n voor niets Smultron. Ook weer een heel arbeidsintensief gepluk, maar ozo lekker. Niet zo rijkelijk aanwezig als de bosbes, maar we weten de plekjes nu wel te vinden. Ik heb er koekjes van gebakken, maar helaas verdwijnt de zoete smaak dan wel een beetje. Zo puur opeten of als garnering op een toetje of ijs is het lekkerst. 

Ik zag ook al een paar framboosjes hangen, maar nog geen plek gevonden om ze te plukken. Ook stikt het van de hazelnoten, maar daarvoor moet ik nog even geduld hebben. 

Gelukkig zitten de kersenbomen in de tuin al wel vol met kersen. Deze week ga ik jam maken. Dan is het wachten op de appeltjes en al het nog niet ontdekte lekkers wat de natuur verder te bieden heeft.

Wat een rijk leven...

Droomhuis

Na heel wat huizen te hebben bekeken, regio's te hebben verkend, makelaars gesproken en honderden kilometers te hebben gereden,  hebben we nu dan toch ons droomhuis gevonden! 

Gisteren hebben we het koopcontract getekend en 15 september krijgen we de sleutel. 

Het is een typisch zweeds houten huis in Smålandrood. De tuin is echt een natuurtuin, met grote rotspartijen en het eind van de tuin loopt over in het bos.

Het huis staat op een half uurtje rijden van Växjö. Het gehuchtje heet Bergdala en bestaat naar mijn inschatting uit slechts 15 huizen.  De buren wonen buiten roepafstand. Faciliteiten zoals een supermarkt, sportpark, bibliotheek, pizzeria en zwemwater liggen op 10 minuten rijden. De rest is te vinden in Växjö. Verder is er in Bergdala ook een bekende glasblazerij en glasmuseum.

Bijzonder is ook dat de huizen in de straat geen huisnummers hebben, maar namen. Ons huis heet 'Olsmåla'. Ik denk dan gelijk weer aan de praktische zaken. Hoe gaan we dat doen met het verplichte veld van huisnummer bij bv. bestellingen op internet? Ach ja, waar je je niet druk om kunt maken, haha.

Ook is er mogelijkheid om op de bovenverdieping gasten te ontvangen voor de BenB. Wat we verder nog gaan ondernemen zien we nog wel, eerst moeten we er maar eens wonen. Nu we een huis hebben, is het ook makkelijker om de regio te bepalen voor werk.  We kunnen nu alleen tijdelijk iets doen en mogelijk komt dat nog....

Want ik moet even vermelden dat ik op dit moment in de auto zit. René heeft nu namelijk een sollicitatiegesprek voor een zomerbaan van 4 weken voor onderhoudswerkzaamheden op het terrein van een kerk. Wellicht straks meer info...

Het tekenen van het contract was wel een hilarisch gebeuren Vooraf tijdens de telefoongesprekken met de makelaar, noemde hij me steeds René . Toen we de persoonsgegevens hadden gestuurd, begon hij me Berendina te noemen ( doopnaam). Tijdens het tekenen gisteravond, werd ik afwisselend Erna en Berendina genoemd.

Het gesprek was 5 talig. De verkopers zijn namelijk Denen. Het contract werd voorgelezen in het zweeds en vertaald in het Engels. De verkopers vertaalden dit naar elkaar toe weer in het deens, en wij in het nederlands. Aangezien de huiseigenaar niet goed engels spreekt, werd er soms ook duits gesproken.  Maar eind goed al goed. We verlieten 1 1/2 uur later het makelaarskantoor met een getekend koopcontract en een fles prosecco. Missie geslaagd!

Zo, mijn blogje is klaar en intussen komt René  met de mededeling dat hij is aangenomen! Vier weken onder de pannen! Goed voor de zweedse taal en de ervaring.

Privacy

Het krijgen van een persoonsnummer en een bankrekening  in Zweden vergt geduld. Omdat we direct na aankomst in Zweden dit hebben aangevraagd, hadden we voor onszelf gerekend op 3 maand voor het persoonsnummer , afgaand op de ervaringen van de emigratiebeurzen, websites en facebook. Nu hadden we ons nummer al met 6 weken, dus dat ging vlot. Maar dan ben je er nog niet. Het aanvragen van een bankrekening ging toch minder vlot.Voor het aanvragen van een betaalkaart heb je dan weer je ID kort nodig. Die hebben we aangevraagd in Kalmar (uur rijden) en een paar weken later weer halen ( uur rijden). Met de ID naar de bank en na 1 1/2 uur hadden we dan ook een bankrekening en een bank ID. Heel handig en bijna noodzakelijk om goed te kunnen functioneren hier. Dan nog de auto op zweeds kenteken. Het griezeligst is dat je je originele kentekenpapieren (aangetekend) moet opsturen. En dan maar hopen dat het niet in een postzak verdwijnt. In de tussentijd (2 weken) mag je dan ook niet rijden, maar gezien  het aantal politieautos op straat, hebben we af en toe wel een aantal illegale ritjes gemaakt. 

Gelukkig ging de afhandeling vlot, kwam de auto goed door de bilprovning (keuring)  en rijden we nu met witte zweedse platen op onze Volvo. 

Met al die gegevens, wordt je ook steeds zichtbaarder. 

Toets op een site een kenteken in, en je ziet wie de eigenaar is, hoe oud hij is, waar hij woont (inclusief een link naar streetview) , met wie hij woont, of hij honden heeft, welk werk hij doet en hoeveel auto's hij bezit en wat de waarde ervan is.

Tegen een kleine vergoeding kun je het salaris opvragen, of checken of hij een lening heeft.

Zelfs zonder kenteken, maar alleen een voornaam en woonplaats is voldoende om deze gegevens op te zoeken.

Er bestaat wel een mogelijk om dit anoniem te maken, maar daar moet je voor betalen.

Het lijkt een beetje een omgekeerde wereld. Betalen voor je privacy. 

De zweden zelf gaan hier heel relaxed mee om. Doen ook niet geheimzinnig over wat ze verdienen of wat hun huis heeft gekost. Het kan maar zo (volgens onze bron), dat wanneer je in een dorpje komt te wonen,  een week later in de krant staat wie de eigenaar is en voor hoeveel hij de woning heeft gekocht.

We zullen zien...

Baardmos

Toen we afgelopen december in Zweden waren en op bezoek waren bij Iris en Hendrik, vertelde Hendrik over een mossoort dat hier in de bomen over takken hangt. Hij vertelde dat dit mos het beste kon groeien in schone lucht. De naam was ik vergeten.

Toen wij een poos geleden tijdens een wandeling draden zag hangen in de bomen, wat overigens niet op mos leek, maar meer op haren, dacht ik aan wat hij in december had verteld. Ik heb wat meegenomen naar ons huis en gepost op Facebook met de vraag of iemand kon vertellen wat dit was. Al snel bleek dat dit ging om baardmos. Daarna maar eens gezocht op wikipedia en las inderdaad dat dit mos groeit in weinig verontreinigende lucht. Hoe langer de draden, hoe schoner de lucht. De draden kunnen wel 10 tot 20 cm lang worden.

Een paar dagen later kwam onze buurvrouw me een potje met baardmostinctuur brengen. Ze had mijn facebook bericht gelezen. De tinctuur heeft ze zelf gemaakt en zou goed helpen tegen keelpijn. Aangezien we ons kiplekker voelen, hebben we het nog niet kunnen proberen, maar ga het zeker gebruiken op het moment dat het nodig is.

Een aantal weken later, liepen we in een natuurgebied in Hultsfred en zagen  baardmos van zeker 15 cm. Hoewel de lucht ook schoon en fris  voelt, is het fijn om dit bevestigd te zien door de lengte van het baardhaar.

Weer wat geleerd.

Ik heet Erna, mijn beroep is kok en ik geef borstvoeding(?)

Werken
Zweden is mooi, de wandelingen en fietstochten zijn prachtig. De omgeving verkennen is nuttig en we genieten volop.  Maar er zal toch ook wat geld in het laatje moeten komen.
De plannen voor een B&B zijn er nog steeds, evenals het geven van workshops of iets anders voor onszelf. Maar ja, dan moeten we echt eerst een huis kopen en de grenzen moeten weer open.
dus maar eens solliciteren. Al was het alleen maar om de taal beter te leren en te socializen, want dat is in deze coronatijd wel een ding.
Op de website van de gemeente waar we wonen stonden 2 vacatures in de zorg.
Eén voor in het gezondheidscentrum en één voor een baan als thuiszorgmedewerker in een soort van flexbureau.
Verder hebben we ons beide ingeschreven als werkzoekende in de gemeente Hultsfred 

Sollicitatiebrief
Nu is solliciteren in het Zweeds wel een ding.
Hoewel we ons al aardig verstaanbaar kunnen maken, is foutloos schrijven in het Zweeds toch anders. Zeker als het gaat om het schrijven van een sollicitatiebrief.
We hebben vorige week maar eens een poging gedaan. Samen met het woordenboek, onze cursus Zweeds en google Translate. Beide hebben we nu een mooie CV en we hebben ons ingeschreven als werkzoekende in de gemeente Hultsfred. Zelf heb ik 2 sollicitatiebrieven geschreven.
Nu dacht ik van mezelf dat de brief best aardig Zweeds in elkaar stak. Omdat de zweden houden van veel persoonlijkheid in de brief, heb ik een hele alinea gebruikt om te vertellen dat we geëmigreerd zijn om de prachtige natuur en de rust. En dat ik getrouwd ben met René en wat mijn hobby's zijn.
Dit klinkt voor de Nederlander veel te sociaal en niet professioneel, maar voor Zweden is dat heel belangrijk. Schrijven over wat je allemaal kunt en gedaan hebt, is hier al snel arrogant.

Borstvoeding
Dus best tevreden over de opbouw, maar niet helemaal zeker over de spelling en grammatica, heb ik toch even hulp ingeroepen van Iris, een Nederlandse die nu ongeveer een jaar in Zweden woont. Ze kan intussen goed Zweeds, en ze bood aan om de brief te lezen en te verbeteren daar waar nodig.
Nou, dat was geen overbodige actie!
Behalve veel grammaticafouten, stonden er de vreemdste dingen in mijn brief. Ik ben van beroep kok en ik geef borstvoeding. Verder plan in dingen in de ruimte(?). Ik heb er maar smakelijk om gelachen en snel de brief herschreven. Nu maar hopen dat ik tijdens het gesprek geen Zweeds recept hoef te vertalen of mijn ervaring met borstvoeding hoef toe te lichten.

NOOT:Intussen ben ik er ook achter hoe ik op het blog iets kan toevoegen zodat jij je kunt abonneren. Dan krijg je automatisch nieuwe berichten in je mailbox. Vul dan je mailadres in (onder "volg via e-mail"). Succes! (Eerst even de internetversie openen onderaan de pagina)

Corona in Zweden

Corona in Zweden.

Zweden heeft een andere aanpak met betrekking tot Corona dan in de rest van Europa. Daar is veel kritiek op. Geen lock-down, geen boetes, maar vooral uitgaan van eigen verantwoordekijkheid.  Maar liefst 80 procent van de Zweden zegt vertrouwen in de overheid te hebben. Dat scheelt natuurlijk een slok op eem dure zweedse borrel, maar het moet uiteraard nog blijken of de overheid gelijk heeft. De eerste cijfers tonen voorzichtig aan dat de aanpak weleens zou kunnen werken en groepsimmuniteit bereikt gaat worden.  Is dit zo, dan is dat economisch gezien een fantastische zet. Is het niet zo, dan krijgt Zweden nog heel wat te verduren. Voor ons geëmigreerde nederlanders heeft het in ieder geval niet gewerkt, want we hebben beide de griep En als we het rijtje verschijnselen bij langs gaan, zijn er verdacht veel overeenkomsten met Covid-19. Lekker thuisblijven, naar bed gaan als we moe zijn en daar waar het kan, genieten van de natuur en de rust van het prachtige land.

En hoe is dan de praktijk? Even geleden waren we in Vetlanda. Daar zagen we een lange rij mensen, netjes ip 1,5 meter afstand in de rij voor de Systembolaget. De enige winkel waar alcohol verkocht mag worden.  Ondanks de prijzen van alcohol en de coronacrisis, staan ze dus graag in de rij voor een fles whiskey of een doosje wijn. Ook als je buiten in de rij moet wachten tot je naar binnen mag. Geen gedruk, ongeduld of gemopper. Ook in supermarkten staan borden, handschoenen en desinfectans. Met name in grote supermarkten blijft het een uitdaging om op vrijdagmiddag 1,5 meter afstand te houden, maar je ziet dat mensen het wel proberen. Ik vraag me wel af wat we zelf op vrijdagmiddag te zoeken hebben in een drukke supermarkt, we kunnen immers op elke dag van de week gaan. Niet over nagedacht vooraf. 

Verder zijn we op zoek naar een koopwoning. Het is normaal dat er voor de verkoop van een huis, 1 of 2 kijkdagen worden gepland, op een vast tijdstip op de dag. Maar ook makelaars spreken nu bij kijkdagen af dat er nu na elkaar bezictigd wordt, om niet met teveel mensen binnen te hoeven zijn. En behalve plastic  overschoenen, ( niet met schoenen naar binnen), worden er nu ook zakjes met ontsmettingsdoekjes uitgedeeld.

Verder zijn de plaatselijke traditionele feestjes afgeblazen, zoals met  pasen, waar  snoep wordt gehaald door kinderen, verkleed als  heks, het meivuur op 30 april ( als start van het voorjaar), en de voorjaarsmarkten. Jammer voor ons, het was een leuke manier om te integreren, maar goed dat het is afgeblazen.

Over het algemeen voelt het hier wat relaxter rondom Corona. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de taal die we nog niet goed verstaan, en daardoor minder meekrijgen tijdens het nieuws op tv. Toch maken mensen zich ook  zorgen. Het aantal doden is hoger in verhouding tot Denemarken en Noorwegen, waar wel strenge maatregelen zijn toegepast. Onze huurbazin, die werkt in de ouderenzorg heeft soms het gevoel dat zij de enigste is die zich druk maakt. Veel vergaderen (dat kunnen ze hier als de beste) en weinig daadkracht en besluiten( dat kunnen ze nog beter).  Maar de  ouderen in de verzorgingshuizen kunnen nog steeds gewoon bezoek ontvangen. (Want eenzaamheid en depressie is ook erg). Ook weer wijzend op eigen verantwoordelijkheid. Vooral de ouderen worden het meest gewaarschuwd. Kinderen gaan gewoon naar school.

Wat dat betreft konden we geen beroerdere tijd kiezen om te emigreren.

Maar over een paar jaar zullen we zeggen..’weet je nog toen we emigreerden tijdens de Coronacrisis? Wat een rare tijd was dat..”

Een maand in Zweden

Wat gaat de tijd snel. 

We wonen alweer een maand in Mörlunda. Hiervan zijn we allebei minimaal 2 weken ervan ziek geweest. 

Toch tussendoor nog best wat ondernomen. Eerst natuurlijk de verhuizing. Het kost toch een paar dagen om alles op z'n plek te zetten. Dan uitzoeken hoe de kachel werkt en de boiler. De kachel gaf nogal problemen, maar dat is nu opgelost. 

Geduld 

James heeft voor ons al  internet aangevraagd toen we nog in Nederland waren. Dit zou ingaan op 1 april. Na een week in Zweden heeft hij er maar eens achteraan gebeld en blijkt dat dit op dit adres niet lukt, of we dan maar een andere aanbieder willen zoeken. Deze gevonden en dan duurt het 10 dagen voordat we een brief kregen met de mededeling dat het nog ongeveer 6 werkdagen duurt voordat we de benodigdheden in de bus krijgen. Intussen zijn bijna weer 2 weken verder en nog geen internet. Maar ieder nadeel heb z'n voordeel... We kunnen alleen TV kijken via de Zweedse antenne. Daarbij zetten we dan de Zweedse ondertiteling aan en hebben daarmee iedere avond de perfecte Zweedse les. Behalve internet gaat ook het aanvragen van een bankrekening niet zo vlot. In december waren we al langs de bank geweest en zijn onze gegevens genoteerd. Met een verklaring van onze Nederlandse bank kwamen  we op 6 april op onze afspraak bij de bank. Een uur en een kwartier later verlieten we de bank met de mededeling dat het 2 a 3 weken duurt voordat er toestemming is. Tot op heden hebben we nog geen Zweedse bankrekening.

Ook op 6 april hebben we bij de belastingdienst in Oskarshamn ons persoonsnummer aangevraagd. Dit duurt normaalgesproken 4 tot 12 weken. Intussen weten we dat de ingevulde papieren bij het hoofdkantoor in Malmö liggen, maar ja, dat zegt ook niet zoveel.

Huizen

Tussendoor ook al bezichtigingen gedaan bij een paar huizen. Meer om bekend te worden met de makelaarswereld en de bouw en staat van de huizen. Ook de verwarming van de huizen kent zoveel diversiteit, dat is best nog ingewikkeld. Van oliegestookt tot houtkachel tot bergwarmte en alles er tussenin. We gaan vrolijk verder met onze zoektocht, zo leren we ook de omgeving beter kennen. En die is mooi!!!

Natuur

Overal is het mooi. Als je 500 meter bij ons huis wegloopt zit je midden in de natuur. Sla je een gravelpad in, dan kom je in een hele andere wereld en denk je dat je bent afgesloten van de rest van de wereld.

Al veel dieren gespot. Van verschillende soorten spechten, de kraanvogel, de raaf, een zeearend, tot gisteren de eerste 2 elanden. Prachtig!  Natuur is toch het mooiste wat er is.

Een Zweeds huis met kachel.

Ons huis wordt verwarmd met een houtkachel. Deze staat in de bijkeuken en verwarmd het water van de radiatoren in de rest van het huis. Daarnaast wordt ook het water verwarmd. Als de kachel tenminste aan is, anders heb je koud water. Tenzij je de boiler aanzet. Dan wel de juiste knoppen open en dichtzetten, anders doet ie het niet. Ook geduld hebben, want het duurt wel even voordat het water in de leidingen rondgepompt en warm is. 

Toen we eindelijk de kachel een beetje begonnen te snappen, begon hij steeds meer te roken. Zelfs nachts roken we de rook. Dat is niet goed. De volgende dag Rene op het dak om te zien of de kachelpijp schoon was, dat bleek niet het euvel te zijn. De volgende ochtend troffen we de kachel aan met allemaal teer en smurrie erin. James heeft acuut een schoorsteenveger opgetrommeld. Een echte schoorsteenveger met alpinopet en zwarte vegen op het gezicht. Pijp was schoon, maar de kachel van binnen erg vies. De ergste rommel heeft hij verwijderd.  Smiddags is James uren bezig geweest om de kachel verder schoon te maken en de olietank te vullen (ja, die zit er ook nog in), zodat de kachel op de diesel goed kan schoon branden. Intussen werd het koud in huis en dus wilden we de airco (luchtverwarming) aanzetten, die het plots ook niet meer deed. In de stopppenkast veroorzaakte ik bijna kortsluiting door een stop er niet goed in te dtaaien. Maar al met al konden we savonds toch met z'n vieren proosten met een glaasje Mummelmann op de goede afloop!. Alles werkt weer. 

Nu wil het ook dat we al ruim een week ziek zijn. Zou best Corona kunnen zijn, maar kan ook griep zijn met stress van de afgelopen periode. We kunnen allebei de hele dag wel slapen. Tussendoor korte uitjes voor een huisbezichtiging of een wandeling in de prachtige natuur. Veel verder komen we nog niet en het juiste huis nog niet gevonden, maar we hebben de tijd.

Contact met het thuisfront gaat goed via Skype en video bellen. Fijn dat dit kan. Het weer wordt steeds mooier hier. Maar ook droog. De eerste waarschuwingen voor brandgevaar zagen we alweer op het nieuws. De lucht voelt fris en schoon. De natuur is prachtig en het voelt goed...

De verhuizing

We zijn in Zweden!

Hoe anders ging het dan dat we ons vooraf hadden voorgesteld. Een afscheid zonder knuffels. Elke dag ons afvragen of we de grens wel over mogen en of Varwijk Verhuizing wel over kan en of Renes broer Harold nog wel mee kan in de vrachtwagen.

Wat als wij wel de grens over mogen, maar de vrachtwagen niet?

Uiteindelijk reden we maandagochtend voor de laatste keer de oprit van Hoogenweg 1d af. De buren stonden ons aan de straat uit te zwaaien en verderop geheel niet verwacht de leden van de toneelvereniging EWW. Dat waren de eerste traantjes. Toen tegen het corona advies in, koffie gedronken bij mijn schoonouders en gegeten bij mijn ouders. Om 14.00 uur werden we door bijna de hele familie uitgezwaaid op het Molenplein. Dat waren de volgende traantjes. 

En toen op weg naar de ferry in Travemunde. Spannend of we de boot opkwamen, maar dat was nergens voor nodig, want we hebben zelfs geen paspoort hoeven laten zien. Bizar in deze rare tijd, maar gelukkig voor ons. Toen een paar traantjes van geluk en ontlading van een spannende tijd.

Na een nachtje op de boot konden we de volgende ochtend ook weer zonder controle bij Malmö Zweden inrijden.

Rond de middag zijn we in ons huisje aangekomen. Prachtig weer! De verhuurster had de kachel aangestoken, dus het was lekker warm. Savonds vroeg onder de wol op een luchtbed . De volgende dag kwamen de verhuizers Gerard en Joost. Helaas zonder Harold, 3 in de cabine mocht niet meer. 

Toch verrassend snel de spullen uitgeladen, toen savonds samen gegeten en een biertje gedronken. Donderdagochtend vertrokken de verhuizers weer. De dagen erna vooral dozen uitpakken en alles op zijn plek zetten. Het resultaat mag er zijn. We hebben een knus huis en beginnen ons al thuis te voelen. Leuke mensen om ons heen en buiten wordt het elke dag warmer. 

Vanochtend ons persoonsnummer aangevraagd. Nu wachten tot we hem krijgen. Dit kan 4 tot 12 weken duren. Ook nog geen internet, maar dat komt vast wel.

Als dan ook de boiler het nog gaat doen voor een warme douche, dan kan de eerste week in Zweden niet meer stuk.

Leeg huis

Het huis is leeg. Raar.

De verhuiswagen en de helpers hebben goed hun best gedaan om al onze huisraad in de vrachtwagen te laden. Gisteren nog gebeld met het verhuisbedrijf en het was een hele opluchting dat hij vertelde dat er nog geen beperking lag op vrachtverkeer. Maar een grote domper is wel dat Harold, Rene"s broer, niet mee mag met de vrachtwagen. 3 in de cabine is teveel tgv de Corona maatregelen.

Tijdens de verhuizing kwamen zus Jeannette, schoonzus Marian en mijn nichtjes nog even langs. 

Jeannette droeg het ABC voor tot de C van Corona, en toen werd het allemaal anders. Ook een lief gedicht van ma droeg ze voor.

Als kado kregen we een wandcollage met allemaal familiefotos. Die zit nu in de verhuiswagen. Als we in Zweden zijn, moeten we het maar eens goed bekijken.

Nu met alleen 2 camingstoeltjes, een campingtafel en 2 matrassen nog 2 dagen in ons lege huis. Door de Corona durven we niet zoals gepland bij mijn ouders te slapen.

Nu ik aan het schrijven ben zie ik ineens buiten de buren bezig met het ophangen van zweedse vlaggetjes en ik zie spandoeken met teksten. Wat een verassing!

Maar snel even er naartoe nu........

Nou, dat was echt verassend. Alle buren hadden een paraplu buiten gehangen en een bordje met teksten erop. 'Aju paraplu', 'Vulle wille in Zweden' en andere leuke zweedse teksten.

We zijn beide ontroerd. Dag lieve buurtjes! 

We vertrekken.....of niet?

Wat een rare tijd is het.

Eergisteren onze laatste werkdag.  Dan verwacht je dat je daarna nieuwe energie krijgt om toe te werken naar de verhuisdag, een nieuwe omgeving, nieuwe mensen ontmoeten. Maar hoe anders is het met elk uur van de dag wel het Coronavirus in je hoofd, op tv of op de radio. En dan de grenzen, open of dicht? Wat doet Zweden ? Ik las een artikel van een belgische epidemiologe die veel kritiek had op Zweden. Veel te traag wordt er actie ondernomen. Pas nu zijn er adviezen om een aantal scholen te sluiten, maar blijft een eigen keus.  Volgens de epidemiologe komt dat omdat een beperkte groep het beleid voert, en iedereen luistert naar één persoon: Er wordt erg geluisterd naar de staatsepidemioloog, de maatregelen komen vanuit zijn visie. Er wordt daarop heel weinig kritiek geopperd. Alle ferrys varen nog (muv Stenaline). Dat geeft hoop, maar aan de andere kant zou je ook willen dat ze goed voorbereid zijn en het onder controle kunnen houden. Morgen bellen we de ambassade om te vragen of we als emigrant nog wel naar binnen mogen. En dan weten we nog niet hoe het over een week is.

We willen nog niet denken wat we moeten doen als ons huis straks verkocht is en we ons huis uit moeten. 

Maar na alle ellende komt dan gisteravond onze buurvrouw Jannie aan de deur( op veilige Corona afstand) en biedt ons 2 prachtige zelfgemaakte plaids aan. Letterlijk en figuurlijk een prachtig warm gebaar. Geluksmomentje op een Coronadag.

Afscheid van collega's

Vrijdag was het afscheid van onze collega's. Hoewel we allebei nog 2 dagen gaan werken volgende week, was dit afscheid toevallig door onze collega's op dezelfde dag gepland.

René  wordt door zijn collega's uitgenodigd bij de Wok in Hardenberg, waar hij met collega's heerlijk heeft gegeten. 

Ik moest me om 16.00 uur melden op het werk en verder wist ik niets. Ik neem jullie even mee terug naar die dag.

Bij binnenkomst word ik door (bijna) al mijn collega"s ontvangen met koffie en gebak tussen de slingers. Heel raar dat iedereen daar voor mij zit.  Dan begint Gonda als opvolger van mijn functie met een speech. Het begint met het voorlezen van mijn sollicitatiebrief uit 1986. En daarna leest iedereen een stukje over mijn tijd in het Röpcke Zweers ziekenhuis. Als ik dat allemaal zo aanhoor, besef ik dat ik daar toch wel een hele loopbaan en een groot stuk van mijn leven heb doorgebracht. Bijna 33 jaar.

Dan wordt er aangekondigd dat er een zweedse band is geregeld voor mijn afscheid. Jawel, ABBA komt optreden! En daar komen dan mijn collega's van Zorgcontact, uirgedost in glitter en glamourkleding als Agneta's en Frida"s. Elly met de gitaar en dan volgt een medley van ABBA met een passende tekst geschreven over mij. Bij het eerste refrein voel ik een paar traantjes opkomen. Het overvalt me allemaal. Maar door de luchtigheid van het lied, kan ik de rest met droge ogen aanhoren. Prachtig. Dat verdient een staande ovatie!

Na afloop krijg ik een prachtige leren tas overhandigd. Dan denk je dat dat alles is, maar niets is minder waar. Ik had stiekum al een beamer zien staan en dacht nog even, welke vreselijke fotos van mij zullen ze allemaal in de loop van de jaren hebben verzameld? Maar die beamer heeft toch een ander doel. Er wordt een filmpje gestart  die een dag toont uit het leven van mijn werkdag. Hilarisch maar o zo mooi gedaan en herkenbaar. Op de fiets op weg naar het werk, de lange gangen die ik zo vaak heb gelopen en de vergaderingen, pauzes en een kijkje op de afdelingen waar ik veel kwam.

Dan krijg ik ook nog een mand met Hollandse lekkernijen van al mijn collega's. Het kan niet op.

Hierna nemen een aantal collega's van BPL afscheid en de rest gaat mee naar een volgend adres. We gaan naar 'Blij' in het centrum van Hardenberg. Leuk! Na een drankje krijg ik alweer een kadootje. Een fotoboelke met alle herinneringen uit de tijd van zorgcontact. Daarna gaan we het Levend Ganzebord spelen. Hollandser kan niet. Ontzettend leuk. We sluiten af met een heerlijk buffet.

Een mooier afscheid had ik niet kunnen bedenken. Wat een geweldige collega's heb ik toch. En dan besef ik voor het eerst echt dat dit heel waardevol is, en dat ik ze ga missen. Emigreren heeft ook minder leuke  kanten.....

Een taart als afscheid.

Een normale dag op het werk. Nog net bezig met het afronden van een gesprek met een medewerker, werd ik gewaarschuwd door een andere collega dat de medewerkers van het zorgloket al op mij zaten te wachten voor de vergadering. Dus een beetje gehaast kwam ik binnen in de vergaderzaal waar de wijkverpleegkundigen al op mij zaten te wachten. Tussen hen stond een lege stoel met daarvoor op de tafel een enorme slagroomtaart met de logo's van alle betrokken thuiszorgorganisaties, een zweedse vlag en een foto van mezelf. Ik was oprecht verrast en moest echt even slikken ( en niet van de taart). Wat een lieve mensen. Trots op(nu nog) mijn topteam! En de taart was heerlijk.

Eindelijk sneeuw in Småland

Het moest toch ook niet gekker worden. Zweden zonder sneeuw! En ik iedereen maar vertellen dat Zweden zo leuk is, omdat je daar tenminste nog 4 jaargetijden hebt. In Nerderland gaan we steeds meer toe naar 2 jaargetijden. Herfst en zomer, en dan de herfst heeeel lang. Maar goed, intussen was er dus in Småland ook nog geen vlokje gevallen. Maar vanochtend kreeg ik een kort filmpje van Iris die straks een half uurtje bij ons vandaan woont en waarempel, ik zag sneeuw! Even verder gespeurd op facebook en vond nog een sneeuwfoto uit Småland van vandaag.

Blij momentje. Vad kul! (Wat mooi)

'...en wat gaan jullie daar dan doen?"

Standaard wanneer we vertellen dat we gaan emigreren komt de vraag ' en wat gaan jullie daar dan doen?' 

Ik besef me dat ik het daar in mij blog ook helemaal niet over heb gehad. Dar komt natuurlijk ook omdat we dat ook nog niet precies (willen) weten.

We hebben ons voorgenomen om eerst te gaan verhuizen, de regio leren kennen, de mensen leren kennen en dan rustig samen te kijken wat we willen gaan doen. ' Downsizen naar nul' zeg maar. Ik ben van mening dat wanneer je de tijd neemt om te bedenken wat je nu echt wilt, je betere keuzes maakt. Anders wordt het snel weer iets van hetzelfde, want dat is bekend gebied. Dromen hebben we ook. Samenzijn, genieten, en ontdekken. We zouden het leuk vinden om een BenB te hebben (voor 'erbij'). Verder vind ik het leuk om workshops te geven. Ook het organiseren van outdooractiviteiten is een optie. Daarnaast willen we beide een paar dagen werken. Dat is ook goed voor de contacten en om iets voor jezelf te doen.

Dit jaar staat in het teken van socializen, huizenjacht, het land leren kennen en ' landen'. Ben benieuwd waar we over 2 jaar staan...

Emigratiebeurs

Net als vorig jaar, gingen we ook vandaag op weg naar de emigratiebeurs. Met een tas vol folders zijn we nu weer op weg naar huis. En wat hebben we ervan opgestoken? Conclusie is dat we al heel veel weten, weinig nieuws hebben gehoord en vooral moeten stilstaan bij het thema Heimwee, want dat wordt volgens de spreker erg onderschat. Er zijn 2 soorten heimwee. Katten heimwee en honden heimwee. Daar had ik nog nooit van gehoord. Een kat is niet gehecht aan zijn baasje maar wel aan zijn huis. Bij een hond is het precies andersom. Voor onszelf moeten we ons bij heimwee afvragen op welke dier de heimwee lijkt, zodat je er gericht iets aan kunt doen. Erover praten schijnt ook te helpen. Ik zal zeker nog terugdenken aan deze woorden, mocht het me allemaal teveel worden straks.  Met deze informatie vetrokken we weer richting huis.

(en naar onze kat)

foto's

Sinds ik hier een foto van het huis heb geplaatst, krijg ik allemaal vragen hoe het huis er vanbinnen uitziet. Nou vooruit dan, voor de liefhebbers een paar foto's.

Snelle retour Zweden

Een paar weken geleden zagen we op Facebook een huis te huur in Mörlunda in Zweden. Een beetje op de onderrand van ons zoekgebied, maar verder zag het er mooi uit en groot genoeg om onze inboedel kwijt te kunnen. Via Messenger toch maar een afspraak gemaakt om te gaan kijken. Ff heen en weer maar Zweden, dus. De eigenaresse Carina heeft een relatie met een Nederlandse man, dus dat was makkelijk communiceren, hoewel we steeds vroegen om ook maar gewoon Zweeds te praten, zo konden we toch ons Zweeds bijspijkeren en konden we de gemiste Zweedse les door dit tripje weer verantwoorden. Bij aankomst werden we direct getrakteerd op een heerlijke lunch. Hoewel het huisje er van buiten wat rommelig uitziet, heeft het wel de typische rode Smålandkleur. En van  binnen is het prachtig. Mooie geverfde plankenvloeren en een prachtige nieuwe keuken. Omdat we er waarschijnlijk niet in de winter zitten, nemen we de radiatoren die op op hout gestookt worden voor lief. 

De dag daarna hebben we de omgeving verkend, en koffie met warme wafels gehad bij Iris, wiens vader ons vertelde dat ze vorig jaar naar Zweden zijn verhuisd. Een mooie gelegheid om even kennis te maken. Ook zijn we naar Oskarshamn gereden (45 min), de plaats aan de kust waar we waarschijnlijk vaak naartoe zullen gaan voor allerhande bouwmarkten,meubelzaken etc.

Maandags naar het gemeentehuis in Hultsfred en alvast even naar de bank voor het openen van een rekening. En alles in het Zweeds uitgelegd! Best knap van mezelf, haha.

Maandag nog even terug naar het huis om de maten op te nemen, en koffie gedronken bij onze Nederlandse buren(hoe toevallig!).

Op de terugweg toch even slikken. De laatste keer terug. De volgende trip wordt een enkele reis..

I'm working on a dream.

Het leven zit vol tegenstrijdigheden.

Vandaag hebben we afscheid genomen van mijn neef Johnny, die door een noodlottig ongeval op 3 januari op 45 jarige leeftijd is overleden.

Vanavond tijdens de afscheidsbijeenkomst klonk Bruce Springsteen. 'I'm working on a dream'. Net zoals wij, had Johnny ook dromen. Hoe wrang en oneerlijk is het, dat wij onze droom waar gaan maken, terwijl hij dat niet meer kan. Maar we beseffen ook nu weer dat je dromen moet najagen en niet moet uitstellen.

Maar het leven voor iedereen gaat verder, ook voor ons.

Volgende week gaan we voor een korte trip naar Zweden om een huurhuis te bekijken in Mörlunda. Grote kans dat dit doorgaat.

Nog precies 3 maanden.

1 januari 2020. Het begin van waarschijnlijk een heel bijzonder jaar.

Gisteren oudjaarsnacht in het Gebouw Hoogenweg gevierd. Daar besefte ik dat we toch wel iets heel bijzonders gaan doen. Er zijn zoveel mensen die positief meeleven en het zo leuk, spannend of stoer vinden wat we doen! Dat steunt ons erg in ons besluit. Uiteraard  zijn er ook vast net zoveel mensen die er niets van begrijpen, ons ondoordacht vinden of ons een voorbeeld vinden van een dom 'ik vertrek -koppel', maar die hoor je (gelukkig) niet.

De meeste mensen vragen: ' En wat ga je daar dan doen?' Dan antwoorden we, dat we eerst een huurhuis zoeken, dan per 1 april gewoon gaan en van daaruit een huis gaan kopen, groot genoeg om een paar gasten te kunnen ontvangen voor een Bed and Breakfast, een ruimte voor het geven van workshops en het liefst wat grond bij het huis voor andere mogelijkheden. Daarnaast gebruiken we 2020 om te 'aarden', ons verder te orienteren, de taal verder te leren, te integreren, en een werk- of stageplek te vinden, om de taal en de zweedse cultuur beter te leren kennen, betaald of vrijwillig. Zo bereiden we ons voor op de jaren daarna, wie weet wat ons daar verder gaat brengen.

Nu nog maar even genieten van de laatste hollandse oliebollen.

Nog precies 3 maanden, ..