vrijdag 6 maart 2020
Een taart als afscheid.
Een normale dag op het werk. Nog net bezig met het afronden van een gesprek met een medewerker, werd ik gewaarschuwd door een andere collega dat de medewerkers van het zorgloket al op mij zaten te wachten voor de vergadering. Dus een beetje gehaast kwam ik binnen in de vergaderzaal waar de wijkverpleegkundigen al op mij zaten te wachten. Tussen hen stond een lege stoel met daarvoor op de tafel een enorme slagroomtaart met de logo's van alle betrokken thuiszorgorganisaties, een zweedse vlag en een foto van mezelf. Ik was oprecht verrast en moest echt even slikken ( en niet van de taart). Wat een lieve mensen. Trots op(nu nog) mijn topteam! En de taart was heerlijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
keukenspullen
Hè hè, eindelijk weer een blog van mij. Dat heeft wel even geduurd. Aanleiding was het botermesje. Ik realiseerde me in Nederland dat ik he...
-
Vorige week maandag was een dag om niet meer te vergeten. Ten eerste omdat Edwin (broer) en Marjan (schoonzus) hier waren. Zond...
-
Hè hè, eindelijk weer een blog van mij. Dat heeft wel even geduurd. Aanleiding was het botermesje. Ik realiseerde me in Nederland dat ik he...
-
We zijn in Zweden! Hoe anders ging het dan dat we ons vooraf hadden voorgesteld. Een afscheid zonder knu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je een reactie plaatst. Wil je even je naam noteren? Dan weet ik wie je bent.