Zweedse baby

Een kennisje van school heeft een zoon gekregen. 

Tijdens de zwangerschap stelde ik regelmatig vragen over alles rondom vorderingen babykamer, de kraamzorg en het verlof. 

Het viel me op dat ze erg weinig wisten over de gang van zaken, over eventuele hulp en over het verzorgen van de baby.

Tijdens mijn wekelijkse wandeling met buurvrouw Wikipedia, vroeg ik haar hoe dit in Zweden was geregeld. Dat is echt wel even anders dan in Nederland.

Kraamzorg bestaat niet. Er is wel een soort van poliafapraak bij het moeder-/ kind bureau waar de aanstaande moeder en vader een paar keer naartoe gaan voor controles en een echo, maar er wordt weinig informatie gegeven over de verzorging van het kind. Moeders vertelde me dat ze bij die controles vaak te horen kreeg dat de hele geboorte een natuurlijk proces is en dat je zelf voelt wat je moet doen. Verder wordt er veel verwezen naar Google. 

Beetje vaag allemaal voor nederlandse begrippen.

We werden uitgenodigd voor een babyshower. Familie en vrienden kwamen allemaal met kado's voor de aanstaande baby. Die werden allemaal netjes onuitgepakt opzij gelegd en we begonnen met koffie en taarten en koekjes. Een echte zweedse Fika. Toen moesten we allemaal een wensberichtje schrijven voor de toekomstige baby. Na een poosje werden er weer kaartjes uitgedeeld door vrienden waar we de naam, lengte,gewicht en nog wat vragen moesten raden. 

Daarna een spellletjes waar we de omtrek van moeders buik moesten raden en vervolgens moesten meten.

In de andere kamer werd intussen een hoek ingericht met 2 stoelen voor de aanstaande ouders met alle kados ernaast. 

Een vriend ging een lied zingen in het Spaans (ze is zelf mexicaans) wat haar zichtbaar ontroerde. Toen kados uitpakken en bij ieder kado hoorde je òh, óhh, jättefint!, vackert! 

Toen naar buiten. Daar moesten de mannen met een ballon onder hun trui, proberen de deze te laten knappen bij elkaar. Tot slot volgens mexicaanse traditie geblindoekt met een stok een paard met snoep erin proberen kapot te slaan. Na het snoeprapen was het tijd om naar huis te gaan.

Na een moeilijk bevalling en een paar dagen ziekenhuis mocht moeder en zoon naar huis. Een naam voor het kind was er nog niet, wat overigens heel gebruikelijk is in Zweden. De gedachte is dat je eerst je baby moet kennen, zodat je een naam kunt geven die bij de baby past. In Nederland zou dat niet eens kunnen, omdat je je baby binnen 5 dagen moet aangeven. Hier is dat binnen 3 maand.

Omdat ze geen kraamzorg kennen, had ik aangegeven dat ik wel wil helpen als ze dat nodig vonden. De dag nadat ze thuis was, ben ik er geweest om te helpen om de baby zonder naam in bad te doen. Ze wisten niet goed hoe dit moest, niemand had ze dit uitgelegd, ook niet in het ziekenhuis. Ik merkte ook dat ze hier niet goed op waren voorbereid gezien de spullen die ze hadden en dat niet alles binnen handbereik was opgesteld.

Ik ben natuurlijk geen kraamverzorgster en ook geen moeder, maar met mijn ervaring op de kraamafdeling héél lang geleden en gezond verstand, kon ik ze toch verder helpen. Ze waren ze me heel dankbaar voor mijn hulp en (eenvoudige) tips. 

Na ongeveer een maand kregen we een appje dat de baby een naam had gekregen. Binnenkort maar even met René op 'kraamvisite'. 

Tijd zat, want de ouders zijn samen 1 jaar mamma- of pappaledig.(verlof) De verdeling mogen ze zelf maken.

Geen kraamzorg, maar dát dan weer wel!