naar de dokter

In Zweden naar de dokter (of verpleegkundige) gaat net even wat anders dan in Nederland.

Ik had een joekel van een insectenbeet of tekenbeet. Optie 2 baarde me wat zorgen, dus toch maar even gebeld naar de vårdcentral. Dit is een soort gezondheidscentrum, zeg maar een uitgebreidde huisartsenpost.

In het gezondheidscentrum werken vooral huisartsen die gespecialiseerd zijn in de algemene geneeskunde en gespecialiseerde verpleegkundigen, zoals wijkverpleegkundigen. Maar ook psychologen fysiorherapeuten enz. 

Verder heeft het een lab, een audiocent en ik dacht ook een soort van functieafdeling, maar daar ben ik niet zeker van. In hetzelfde pand zit ook de tandarts.

Via een terugbelverzoek kon ik mijn verhaal vertellen. Er was een optie om dit in het engels te doen, maar die fase zijn we inmiddels voorbij om daar gebruik van te hoeven maken. Hoewel ik wel 3x in het zweeds heb moeten navragen hoe laat ik nu precies verwacht werd. Toch lastig aan de telefoon.

Eenmaal binnen bij de vårdcentral moest ik inchecken met mijn persoonsnummer. Direct daarna de vraag van de computer:"hoe wilt u betalen? Factuur of bankkaart?" Ik was nog maar amper binnen! Nu was het slechts een kleine bijdrage vergeleken met de hoge kosten van de zorgverzekering in NL, maar bij een zorginstelling direct vragen om geld, komt toch eerst wel raar over.

Na 5 minuten komt er een verpleegkundige die me bij mijn voornaam noemt en  die me binnenroept. Geen dokter gezien, wel een hele aardig verpleegkundige. Ik ging naar buiten met het advies om cortisoncrème te kopen en als het niet overging met een week, dan maar terugkomen. Met antibiotica zijn ze niet scheutig,  zeker omdat een tekenbeet gezien de vorm en kleur van de wond niet waarschijnlijk leek,(maar ook niet ondenkbaar!). Als het na een week niet beter werd of zou verergeren, moest ik terugkomen.

De afgelopen dagen werd de plek alleen maar roder en groter. Toch maar weer een afspraak. Deze keer een dokter die vertelde dat het geen tekenbeet was maar wondroos  en ben ik nu dus aan de antibiotica. Wel vreemd want ik heb geen koorts en geen pijn. Maar ben wel  blij dat het geen tekenbeet is.

Bedankt! Tack!

In Nederland hebben we veel afapraakjes gehad. Teveel om allemaal te noemen in mijn vorige Blog. Maar ja, zoals ik kon verwachten kreeg ik uiteraard reactie, zoals 'Zijn wij niet belangrijk genoeg?' Of 'vond je het niet gezellig bij mij?' Haha!

Voor deze mensen speciaal een bedank Blog.. (Tack). Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil.

Tack Jan en Ina voor de bitterballen en BBQ

Tack pa en ma Grootoonk voor de heerlijke bedden en de witlof.

Tack Karin voor het knippen van onze verwilderde haren.

Tack Erik voor de gastvrijheid en het gezellige Rian moment.

Tack pa en ma de Boer voor de drank!

Tack Walter en Femmie voor het historische boek van Hardenberg.

Tack Gea voor het nieuws dat je weer lid bent van EWW!

Tack Corrie voor de ontvangt met gebak in je nieuwe huis.

Tack ex-collegas Zorgcontact voor de borrel bij de Troubadour.

Tack Harold en Ingrid voor de kennismaking en de gezellige avond.

Tack Edwin Marjan en kids voor de rondleiding door jullie verbouwde huis in wording en de koffie in de varkensschuur.

Tack pa en Ma Grootoonk voor het etentje bij de Troubadour.

Tack Bert en Hermien voor het gebak en de enthousiaste verhalen.

Tack Lars voor de hamburger

Tack Johan en Margreeth voor de zelfgemaakte tompoucen.

Tack Hennie en HendrikJan voor de stroopwafels en de fles wijn.

Tack Henk en Janny voor de rondleiding door ons oude huis en het knuffelen van Simba.

Tack EWW voor het bijkletsen en het bier.

Tack Arjanne voor de rondleiding door SMC.

Tack collegavriendjes voor het etenje bij de Markt.

Tack Dianne voor de tompoucen. 

Tack Kees en Jannie voor de worstenprikkers.

Tack Eg voor de rondleiding door de stal en je enthousiaste uitleg van de robots.

Tack Alwin en Margreet voor het bijkletsen.

Tack allemaal Tack!

Nederland

Vrijdag zijn we teruggekomen uit Nederland na een bezoek van 1 1/2 week.

Echt uitrusten hebben we niet gedaan, maar daar waren we eigenlijk ook niet eens aan toe. Aanleiding om nu naar Nederland te gaan was om René z'n moeder te bezoeken op de revalidatieafdeling ivm een nare bovenbeenbreuk na een val thuis.

Maar ons programma bestond uit vele bezoekjes en etentjes met familie en vrienden.

Ook een bezoek aan onze oud-collega stond op het programma. Zo heeft René een leuke ochtend en lunch gehad bij Ruma en ik een rondleiding van Arjanne door het nieuwe ziekenhuis en een lunch bij mijn oude collega's van zorgcontact. We moesten zelfs een schema maken van de week om alles te kunnen laten passen en niemand te vergeten. Tussen het schema door op de lege uurtjes ook nog effe langs mensen die nog niet op het lijstje stonden. 

We sliepen de eerste dag bij Ina(zus René) en Jan in Veenhuizen. Een warm welkom en na lange tijd weer op een terras in Norg met wijn en bitterballen. Wat ons opviel was de drukte en de vele fietsen. Wat kun je dat toch snel vergeten. En dan dat gedoe met Covid. Allemaal eigen karretje in de supermarkt, soms wel soms geen mondkapje, speciale apparaten voor het schoonmaken van de karretjes. Wat een overbodige geldverspilling. Een desinfectiepompje met een rol papier werkt toch ook?

Savonds genoten van een heerlijke BBQ.

Daarna hebben we een paar nachten bij Erik, een oudcollega van René geslapen. We wilden mijn ouders niet alle dagen met onze aanwezigheid belasten. Achteraf had dit wel gekund, want we hadden zo'n vol programma, zodat we bijna niet thuis waren. Met Erik hebben we patat gegeten. Natuurlijk hebben we in Zweden ook patat, maar niets is zo lekker dan patatje speciaal van de snackbar uit een plastic bakje. 

Mijn ouders hebben goed voor ons gezorgd. Heerlijk gegeten, eitje bij het ontbijt, hagelslag op supervers brood (dat missen we in Zweden) en zelfs 2x witlof op het menu. Ik had gezegd dat witlof hier moeilijk te verkrijgen is en ik vind dat zoooo lekker. Nu probeer ik het zelf te verbouwen. Ik hoop dat het gaat lukken.

Ook werden we getrakteerd op een etentjes bij de Troubadour, dat was erg gezellig. 

Ik was heel nieuwsgierig naar de vorderingen van de verbouw van het huis van mijn broer in Ebbenbroek,  mijn ouderlijk huis. Tjongwjonge, wat is daar een werk verricht en wat moet er ook nog veel gebeuren! Maar ik ben ervan overtuigd dat het mooi gaat worden. Petje af, broer! 

Ook een bezoekje aan de toneelvereniging mocht niet ontbreken. Dat was gezellig als vanouds. Het repeteren is er die avond helaas bij ingeschoten, maar het bier smaakte prima! Sorry mensen, dan maar weer 2x per week repeteren, haha!

Ook nog een bezoekje gebracht aan de bewoners van ons oude huis, inclusief onze kat, Simba. Dat was een mooi weerzien. René denkt dat hij ons herkende, maar ik heb mijn twijfels. Wat ik wel zeker weet is dat ze lieve baasjes heeft gekregen die goed voor haar zorgen.

we mogen na deze week wel op rantsoen, want na de stroopwafels, tompoucen, bier, bitterballen patat, frikandellen en alle etentjes is het wel even welletjes. 

Allemaal hartelijk dank voor de gastvrijheid, de gezelligheid en de leuke verhalen. Nu weer heerlijk thuis in het vooral voor ons rustige Zweden en hopelijk zien we elkaar de volgende keer in Bergdala!